Een werkneemster van de gemeente Amsterdam dient bij haar werkgever een verzoek in om structureel één dag in de week thuis te mogen werken. De redenen die de werkneemster geeft voor haar verzoek zijn medisch van aard; zij heeft last van migraineaanvallen, slaapproblemen en oververmoeidheidsklachten. Zij weet uit ervaring dat thuiswerken meer rust schept en een betere balans geeft tussen werk en privé. Zo voorkomt zij dan dat ze zich ziek moet melden of verlof moet opnemen.

De werkgever weigert haar verzoek. Hij is van mening dat structureel thuiswerken niet past bij de aard van de werkzaamheden en de ontwikkeling binnen de afdeling. Incidenteel thuiswerken behoort wel tot de mogelijkheden. De werkneemster geeft aan dat er sprake is van willekeur, omdat er andere werknemers zijn met dezelfde functie die wel één dag per week thuiswerken. Verder geeft de werkneemster aan dat haar taken makkelijk thuis kunnen worden uitgeoefend.

Hoe werkgevers moeten omgaan met een verzoek van een werknemer of werkneemster voor de aanpassing van de arbeidsduur, arbeidsplaats of de werktijd, staat in de ‘Wet flexibel werken’. De ‘Wet flexibel werken’ is de opvolger van de ‘Wet aanpassing arbeidsduur’. De ‘Wet flexibel werken’ bepaalt dat een werknemer een verzoek om aanpassing van de arbeidsduur, arbeidsplaats of werktijd aan werkgever kan doen, als hij tenminste 26 weken in dienst is bij de betreffende werkgever. De werkgever mag in principe alleen weigeren als er sprake is van een zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang. Van een zwaarwegend belang is bijvoorbeeld sprake als de nieuwe werktijden financiële, organisatorische of roostertechnische problemen opleveren of de veiligheid op de werkvloer in het gedrang komt.

Voor werkgevers met minder dan tien werknemers geldt deze bepaling niet. Wel wordt van deze werkgevers verwacht dat zij een regeling treffen voor de aanpassing van de arbeidsduur. Een regeling in de CAO is daarvoor voldoende.

De Rechtbank geeft de werkneemster van de gemeente Amsterdam ongelijk. In de Wet flexibel werken staat namelijk een uitzondering voor thuiswerken. Dit mag de werkgever weigeren, ook als hij daar geen zwaarwegend belang bij heeft. Aangezien de werkgever al aan werkneemster heeft aangegeven dat zij de komende weken in ieder geval één dag in de week mag thuiswerken, is de werkgever in dit geval voldoende aan de wensen van de werkneemster tegemoet gekomen. De werkgever is niet verplicht om hier een vaste afspraak van te maken.

Doet een werknemer in jouw bedrijf een verzoek om aanpassing van de arbeidstijd of de arbeidsplaats? Neem contact met ons op voor de do’s en don’ts!